Trinidad & Tobago

17 mei 2012 - Port-of-Spain, Trinidad en Tobago

Onze vloek was nog niet voorbij: eenmaal aangekomen in Port-of-Spain regent het pijpestelen. We hadden geen couchsurfer gevonden en dus moesten we naar een guesthouse. Daar klopten we rond 12pm aan en werden we voorgesteld aan twee andere gasten, een Amerikaanse jongen die naar T&T was gekomen om een zeilboot te kopen zodat ie daarmee een rondje om de wereld zou kunnen varen. Hij had er alleen nog geen geld voor en dus was ie gaan werken als motormonteur. Zonder werkvergunning... De andere jongen was een Italiaan, naar T&T gekomen om steelpans te (leren) maken. Steelpan (lees: , al hebben wij besloten 't te vernederlandsen tot steelpan) is afkomstig uit T&T en klinkt als een synthesizer. De eerste dag in POS zijn we tussen de regen door een rondje gaan lopen om het guesthouse. We kwamen een supermarktje tegen, waar we toen de ingrediënten voor kipcurry met rijst hebben gehaald. De rest van de dag heb ik de curry gekookt (was goed gelukt!) en Debbie een beetje gelezen en geinternet en zich geërgerd aan het feit dat we niks konden doen. Gelukkig hadden we wel een couchsurfer die ons rond wilde leiden en dus werden we de tweede dag opgehaald door de host, die ons naar San Fernando reed, waar we met zijn vriendin geshopt hebben (zonder geld, dus was vooral windowshoppen en pakjes passen die je toch niet koopt). Toen naar de Temple in the Sea, een tempel op het water, gebouwd door iemand die geen toestemming kreeg een tempel op het land te bouwen en dus met z'n fietsje persoonlijk al het materiaal naar een steigertje bracht, waar ie vervolgens een tempel heeft gebouwd. Niet een bijster mooie tempel, maar door 't verhaal wel grappig. Daarna nog langs een andere tempel, een roze, waarvan we eigenlijk niet goed weten waarom we daarheen gingen. Naast die roze tempel stond een enorm standbeeld van een van de Indiase Goden, met een honden-/cavia-/apengezicht* (*doorhalen wat niet van toepassing is). Toen waren we alweer bijna in Ciguanas (spreek uit: Sigonas, ze spreken hier absoluut geen Spaans, al doen ze alsof), waar we vriendin weer afzetten en verder reden naar POS, waar we afspraken dat hij ons morgen weer zou komen halen. Zo gezegd gingen we de volgende dag weer op pad, ditmaal naar Maracas, een populaire badplaats. Het regende uiteraard, dus we maakten van de gelegenheid gebruik om het lokale voedsel te proeven: Bake 'n Shark. Een soort halfgefrituurd oliebolachtig broodje met gepaneerd haaienvlees, waar je dan zelf nog 45 sauzen op kan doen en oja, ook nog wat sla. En dan happen maar! Was lekker :) Na het eten hebben Debbie en de host nog even gezwommen in de zee, maar het regende nog steeds. Op de terugweg kochten we lokaal snoep, preservatives noemen ze het, staat voor fruit op zuur, felrood gekleurd. Ranzig, joh. Heel bitter en zuur tegelijk en door de rode kleurstof zijn je vingertoppen, lippen en tanden de rest van de dag oranje. We reden richting Fort George, een Brits fort uit 1804. Het staat bovenop een berg en je kunt de hele stad zien. Er staan een aantal goedbewaarde kanonnen (nooit gebruikt, zegt het bordje) en er is een gevangenis (vast ook nooit gebruikt dan). We reden de kronkelige weg weer terug naar POS, waar we met de Ameritalianen de film Inception hebben gekeken. We werden aan het eind gestoord door een zeikende Nederlandse, die vond dat we haar nachtrust verpestten. Zucht. Nederlanders zijn echt zúlke zeikerds!
De volgende dag hebben we besteed aan het regelen van ferrytickets voor de namiddag en dus gingen we diezelfde dag nog op weg naar de andere T, Tobago. Een heel ander land eigenlijk: natuur, mooie stranden, schildpadeierlegplaatsen (...), slecht onderhouden wegen en kronkelpaden. We sliepen er in een hostel in Buccoo, bekend om het koraalrif voor de deur. Lekker goedkoop, 16€ per nacht voor 2 personen. We hadden ook in Buccoo geen host, maar wel een contact en zo werden we de volgende dag om half 9 opgehaald en naar "sin city" gebracht, DE plek waar het allemaal gebeurt. We ontmoetten er twee Belgische jongens met een huurauto, dus toen we een paar uur op het strand gelegen hadden (strand! zon!) namen ze ons mee naar de Argyle watervallen. Was erg mooi en gezellig en eind van de middag reden we terug naar Sin City, waar we de lekkerste pizza ooit gegeten hebben (tip: Pizzaboys, Pleasant Prospect Tobago). Later hebben we nog samen een biertje gedronken in 't dorpscafé, waar ik twéé potjes pool gewonnen heb (weliswaar vanwege dat de tegenstander de zwarte bal in het verkeerde gat schoot, maar dat terzijde. Winnen is winnen.). We regelden een tour, die we om 3u 's nachts uiteindelijk bevestigd hebben. De volgende dag werden we opgehaald door 't busje en de tourguide (in dezelfde kleren als gisteravond) en we werden afgezet bij een bootje. Met nog 12 anderen vaarden we langs de kust en snorkelden we op drie plekken (nee, ook hier is het koraal grauw en de vissen saai). Tegen de middag werd het wel steeds gezelliger en aan het eind werd er gewined (denk Jamaica, maar iets netter) en werden er facebookadressen uitgewisseld. 's Avonds werden wij opgehaald door de stuurman, type gouden voortanden en rastahaar, die ons meenam naar Castara Beach, waar we de laatste 1,5min. steelpanmuziek hoorden. Was wel gezellig en later zijn we nog naar een miniclubje gegaan, dichter bij het guesthouse. De volgende dag was het alweer tijd voor ons om terug te gaan naar Trinidad, waar onze ex-gids ons ophaalden en waar we nu wel konden blijven slapen. We gingen stappen met zijn huisgenoten (host had een deadline) en kwamen ietwat bezopen thuis. Volgende dag zijn we helemaal zelf, gewapend met het adres op een briefje, met de routetaxi naar de stad gegaan. Weer gewindowshopt en toen de host klaar was met werken kwam ie ons ophalen en deden we een vrijmibo in de TGI Friday's (hoe toepasselijk). Daarna naar huis en Deb nog stappen met de host. Ik lag alvoor pampus en om drie uur 's nachts gingen we op weg naar het vliegveld. De host was zo lief om ons te brengen :-) dus dat was heeel relaxt. Met een enorm slaapgebrek zaten we een tijdje later in een 40-persoons propellorvliegtuigje, waarmee we een klein uurtje later op St. Lucia landden. Daar werd de tank weer volgegooid (ofzo) en toen stegen we weer op. Een uurtje later landden we op Antigua, waar we even moesten wachten voordat we eenzelfde soort vliegtuigje in mochten. Weer een uurtje later landden we in San Juan, Puerto Rico. Na 9 uur onderweg waren we er dan eindelijk!

Foto’s

7 Reacties

  1. Marlieke:
    17 mei 2012
    Correctie: voeren ipv vaarden...
    *schaam schaam*
  2. Ellen:
    17 mei 2012
    Poe Poe klinkt allemaal jaa uhm heftig ;-?
    Vooral al die dingen waarvan ik echt niet kan verzinnen wat het misschien zou kunnen zijn ;-) als je maar lol hebt ... En zon. Die was hier vandaag ook trouwens alleen heb je nog steeds een warme jas nodig. Gaat de temperatuur hier omhoog dan gaat het steeds meer regenen dus ik denk dat het misschien overal op de wereld dit voorjaar een beetje veel regent. Het kan dus niet aan jullie ( rugzak) liggen. Veel plezier op jullie huidige stekkie hasta la pasta baby :)
  3. Birgit:
    17 mei 2012
    Lekker dan weer van de regen en als ik jou was zou ik ook dan maar ophouden te hopen dat je ooit mooi koraal zal zien...jammer! Maar verder weer een geweldig reisverslag haha xx
  4. Maarten:
    18 mei 2012
    Dat pakjes-pas gebeuren he... Zijn daar ook foto's van... ;p
  5. Carla:
    18 mei 2012
    Tjonge meiden, jullie maken wat mee!
    Dat windowshoppen moet ik maar eens van jullie leren, dat scheelt veel geld ;-)
    Geniet nog even lekker van jullie laatste weken, als jullie terug komen begint hier vast en zeker de zomer .. met ZON! liefs van ons allemaal uit Ede xx
  6. Lisanne:
    18 mei 2012
    pijpeNstelen? en ik vind het allemaal nog niet zo slecht en bevloekt enzo klinken!!! Xx
  7. oma Willy:
    19 mei 2012
    Hoi kleindochters,ik heb er gewoon geen woorden voor,wat jullie allemaal meemaken.Volgens mij hebben jullie meer regen,dan wij hier.Vandaag achter de walletjes lekker in het zonnetje gezeten.Ik zie nu dat het 23.23 uur is.Maar jullie zijn ook nachtbrakers.Wanneer jullie thuis komen,mag je wel een week uittrekken voor de jetlag Dit zal ik wel niet goed geschreven hebben.En nu ga ik richting bed.Wel terusten Oma.