Nieuw-Zeeland deel 2

Doordat we heel lang zonder internet hebben gezeten lopen we nu een beeeetje achter, dus ik probeer om in het kort (want: lang geleden) een update te geven over Nieuw-Zeeland :)

Na Dunedin zijn we naar Queenstown gegaan, bekend om het uitgaansleven. Eerlijk gezegd waren wij, door ons belachelijk drukke reisschema in NZ, totaal niet in staat tot uitgaan en dus gingen we vroeg naar bed. We kwamen om 2 voor 7 's avonds aan in Queenstown, waardoor we binnen twee minuten moesten beslissen of we de volgende dag een tour naar Milford Sound wilden doen. We besloten het te doen en achteraf was het veel goedkoper ergens anders... Maargoed, na een van de beroemde Fernburgers zijn we de volgende dag op tour gegaan naar Milford Sound. Het was mooi, maar niet overweldigend. In feite gingen we met een bootje door een fjord, maar dat doe je eigenlijk ook al als je met de ferry van Noordereiland naar Zuidereiland gaat. Dus dat viel dik tegen. Het weer was niet super en de enige wilde dieren die we zagen waren wat zonnende zeehonden, geen dolfijnen, geen walrussen, etc. Eenmaal terug in het hostel vond ik, op weg naar de keuken, mijn zo geliefde Palau-souvenir platgedrukt in de totaal verrotte doos in de gang op de 2e verdieping... &*@*&*#&@^#*(()!!!!!! Dus ik ben boos naar de receptie gegaan, heb daar de doos opengemaakt en je raadt het al... souvenir gebroken :'( Ik was er kapot van: heb dat ding al 10 weken meegesleept van hot naar her, moest er een doos voor kopen op Taipei Airport, ben het 2x vergeten in de bus en heb het altijd weer teruggekregen en nu was het gewoon brutaal uit mijn kamer gejat en kapotgestampt. De receptie wilde er eigenlijk liever niks mee doen, maar toen wij naar de politie waren gegaan en terugkwamen met een proces-verbaal, werden ze wat behulpzamer. Ze zouden al het videomateriaal gaan bekijken en dan zouden we het nog wel horen. Die avond hebben we Debbie's verjaardag gevierd, het was de avond van 12 maart, met twee muffins met kaarsjes erin. De Engelse meisjes op de dorm speelden een verjaardagsliedje op hun telefoon en we dronken wat wijn. Een rare afsluiter van de dag moet ik zeggen.

De volgende dag gingen we naar Wanaka, waar we een tijdje aan het meer hebben gezeten. Daarna gingen we naar Puzzling World, een plek waar ze allerlei dingen hebben gebouwd met optisch bedrog (<- deze zin klopt niet, maar jullie weten wat ik bedoel). Dus we liepen door een kamer waar schilderijen ons met hun ogen volgden, we liepen door een kamer waarvan we niet meer wisten of de bankjes nu recht of scheef waren en we zagen allerlei hologrammen. Daarna gingen we door het doolhof, waar het de bedoeling was dat je, in willekeurige volgorde, allevier de gekleurde torentjes vond en daarna de uitgang. Geloof me, er komen wiskundige skills bij kijken en die heb ik dus niet. Debbie had 't doolhof binnen 10minuten klaar kunnen hebben, ware 't niet dat ze de uitgang niet meer kon vinden. Ik had mijn eerste torentje pas na een half uur, de twee daarna binnen het half uur daarna en de vierde kon ik echt niet vinden, dus toen ben ik maar naar de uitgang gegaan. Toen had Debbie de uitgang ineens ook gevonden. Wat een faalhaas ben ik, maar he, ik heb zo mijn eigen kundes, toch? Na Puzzling World zijn we een soort hike gaan maken, tot bovenop een berg. Leek een stuk lager dan ie was, dus Marlieke weer saggo eenmaal boven (spierpijn enzo), maar 't was erg mooi boven. Mooi weer en mooi uitzicht (dat is uniek tijdens onze reis).

Na Wanaka kwam DE plek waar we de hele reis naar uitgekeken hebben, de Franz Josef Gletsjer. We boekten een halve dagtour en de volgende dag werden we bepakt met een regenbroek, regenjas, handschoenen, een muts, een tas met cramp-ons (van die haken die je onder je schoenen vast kan binden), bergschoenen en wollen sokken. Toen met een busje naar het beginpunt van de gletsjer. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er behoorlijk tegenop zag, was hike-moe en bang dat mijn conditie me in de steek zou laten, maar het viel uiteindelijk mee. De organisatie had overal trapjes in het ijs gehakt en dus waren we in feite een beetje aan het traplopen en een beetje aan het klimmen. 't IJs was heel blauw en we kropen door grotten en door poortjes en werden ondanks de 'regenkleding' heel erg nat. Eenmaal terug in Franz Josef zijn we naar de plaatselijke hot tubs gegaan, maar die waren saai en dus zijn we in het hostel een film gaan kijken.

De volgende dag was het tijd om zsm naar Rotorua te gaan. Met andere woorden: 9 uur naar Nelson, waar we een nachtje moesten blijven in een kneiterduur hostel (want: toch nog vergeten te reserveren van tevoren), de dag daarna 5 uur (?) naar Picton, 3,5 uur met de ferry naar Wellington en 's avonds van Wellington naar Rotorua (6 uur). In Rotorua wilden we naar hetzelfde hostel als op de heenweg, maar die rekenden 30 dollar per uur extra na 22:00. Dat zou voor ons neerkomen op 5x30=150 dollar. Daaaaaaag! Dus we gingen naar 't enige 24h-reception hostel in Rotorua. Daar kwamen we dus om 3u 's nachts aan. We maakten maar 1 jongen wakker, want voor de rest was de kamer leeg. De dag daarna hebben we besteed aan het zoeken naar een passende doos voor onze spullen die we naar huis zouden sturen. Dat was moeilijker dan verwacht, want ook al was het Palau-souvenir gebroken, het paste nog steeds niet in een normale doos. Uiteindelijk heeft Debbie twee dozen kapotgeknipt en weer aan elkaar geplakt en weet ik wat allemaal en hebben we het naar huis gestuurd. Het was fijn om een 'lichte' tas te hebben, 17kg (!!!) was eruit :)

Volgende dag naar Auckland terug, waar we drie dagen zijn geweest. We hebben er niet zoveel gedaan, alleen een gratis tourtje. Debbie wilde salsa dansen, maar de Chileense receptionist had zich vergist en dus werd het foho (=Braziliaanse dans). Dat leerde ze snel genoeg, maar toen ging de toko ineens dicht. Avond daarna gingen we met Chileen en nog 10 anderen uit het hostel op stap naar de Ierse pub (waar we in 2 dagen 5x geweest waren) en dat werd heel laat. Wel ontmoetten we daar onze tweede, derde, vierde en vijfde echte Maori, hele grote dikke mannen, haha. Was gezellig.

Toen was 't tijd om naar het vliegveld te gaan, eindelijk. We begonnen 't vliegen al een beetje te missen :-)